ایستگاههای تقویت فشار گاز
ایستگاههای تقویت فشار گاز با هدف جمعآوری و فرآوری گازهای همراه نفت و انتقال آن به تأسیسات مصرف کننده در پایین دست، طراحی و تأسیس شدهاند. افزایش فشار گازهای همراه که در واحد بهرهبرداری از نفت جدا شدهاند، در عملیات تراکم به وسیله کمپرسورهای موجود در ایستگاههای تقویت فشارگاز انجام میگیرد. فشار گاز خروجی از این ایستگاهها با توجه به فاصله شبکه خطوط انتقال گاز تا کارخانجات گاز و گازمایع محاسبه و اعمال میگردد. تعداد مراحل تراکم وابسته به تعداد مراحل تفکیک و تثبیت نفت در واحدهای بهرهبرداری است که مایعات هیدروکربنی تشکیل شده ضمن عملیات تراکم بین مراحل، توسط ظروف مایعگیر جدا میگردد. نهایتاً گاز و مایعات گازی خروجی از آخرین ظرف مایعگیر (K.O.V) توسط دو خط لوله مجزا از این ایستگاهها خارج و بخش عمدهای از آن پس از انجام عملیات مایعگیری در کارخانجات گاز و گازمایع برای تامین خوراک کارخانه پتروشیمی بندرامام ارسال میشود. اگر گاز خروجی از ایستگاههای تقویت فشار حاوی ترکیبات گوگردی بوده و(اصطلاحاً ترش باشد) ، با استفاده از ترکیبات شیمیائی خاص (بعضا دیاتانول آمین DEA و یا سایر ترکیبات مشابه) میزان ترکیبات گوگرد (H2S) موجود در گاز را تا حد استاندارد پایین میآورند. این کار قبل از انجام فرآیند مایعگیری (مایعات هیدروکربنی – گاز مایع) در کارخانجات گاز و گازمایع صورت میپذیرد. اگر تأسیسات پایین دست (دریافت کننده) به هر دلیلی توانایی دریافت گاز خروجی ایستگاههای تقویت فشار را نداشته باشند و یا به دلیل پدید آمدن اشکالی در عملیات ایستگاهها، جمعآوری و تراکم گاز امکانپذیر نباشد، تمامی و یا بخشی از گازهای ورودی به ایستگاههای تقویت فشار در مشعلهای مجاور این تأسیسات سوزانده خواهند شد.از آنجا که ترکیبات گوگردی بسیار سمی و خورنده است، به منظور حفظ سلامت کارکنان و بهرهگیری مستمر و مفید از این تأسیسات، استفاده از مواد ضد خوردگی و اعمال تمامی استانداردهای فنی و ایمنی، به ویژه در ایستگاههایی که گاز عملیاتی آن دارای ترکیبات گوگردی است بسیار ضروری است. تامین بخش از گاز مصرفی شهری از طریق ارسال گاز به شرکت ملی گاز و تأمین سوخت مصرفی تأسیسات نفتی و بعضی از نیروگاهها از دیگر موارد مصرفی گاز خروجی ایستگاههای تقویت فشار میباشد.
جزوه آموشی آشنایی با ایستگاه های تقویت فشار